inside::bambam
นี่มันก็ผ่านมา2อาทิตย์แล้วนะครับไม่ทีใครติดต่อมาให้ผมเลี้ยงเด็กเลยผมแค่รับฝากเลี้ยงเฉยๆน่ะครับเป็นพี่เลี้ยงเด็กอะไรประมาณนี้แถมวันนี้ ไอ้แก่ก็ออกไปดูงานข้างนอกยังไม่กับมาเลยปกติเวลาออกไปทำงานจะโทรหาทุกๆ2นาทีแต่วันนี้แปล๊ก แปลก ไม่โทรมาสงสัยจะยุ่งมากๆ
"ควีนเเบมสนใจทำขนมเค้กไหมคะ??"หลินหลินเดินเข้ามาถามผมก่อนที่ผมจะส่ายหัวเป็นการตอบก็วันนี้ไม่มรกระจิตกระใจทำอะไรเลยก็ไอ้แก่ขี้เซาไม่ยอมโทรมา แต่ผมก็อยากโทรไปหาแต่ก็กลัวจะรบกวน
ผมหยิบรีโมทกดเปิดทีวีแอลอีดีจิยักษ์ก่อนจะเปิดเลื่อนดูช่องเรื่อยๆไม่มีอะไรน่าดูเลยจริงๆ มาร์คอายุห่างกับผม4ปีเลยล่ะ เเต่ผมไม่เคยเรียกว่าพี่อ่ะก็มันไม่ใช่อ่ะฮ่าๆๆ มาร์คเคยบอกผมนะครับอยากมีลูกแล้วก็พาลูกไปงานเเต่งงานด้วย..ผมก็คิดแบบนั้นนะเวลาลูกโตจะได้ไม่ต้องถามไงครับว่าพ่อกับเเม่แต่งงานกันตอนไหนทำไมไม่มีผมเลย ประมานนี้ยิ่งคิดยิ่งเพ้อ-__-
ในที่สุด!!คนที่ผมคิดถึงตอนนี้ก็โทรมาแล้วงื้อออ~~
Rrrrr rr
ผมกดรับโทรศัพท์
"โทรมาทำไม..?"นี่คือสิ่งที่ผมพูดทุกครั้งเวลาคุยกับมาร์ค
'วันนี้อาจกลับดึกนะไม่ต้องรอ ติดงานที่บริษัท..แค่นี้ก่อนะ..'
"อ..เอ่อ.."ผมกำลังจะพูดประโยคต่อไปแต่ร่างสูงนั้นกดตัดสายไปสะเเล้ว
เฮ้อออ!
คุยแปปเดียวเอง..
คิดถึงจัง..มาร์คต้วน..
ผมสไลด์หน้าจอโทรศัพท์ไปมา..อยากให้โทรมาอีกครั้งจัง..มาร์คเป็นคนที่เวลางานเยอะมากๆจะโมโหบ่อยบางครั้งถ้าผมไปห้ามไม่ทันอาจนะอาราวาทคนในบริษัทก็เป็นได้..
**
ตอนนี้ผมกำลังนอนเล่นในห้องนอนคือไม่มีอะไรทำไม่มีคนให้แกล้งเหงาเลยนะครับเนี่ยผมจะบอกอะไรให้นะครับเวลามาร์คโมโหโหดกว่าผมอีกผมเคยทะเลาะกับมาร์คแค่ไม่กี่ครั้งเองอ่ะครับ..
ปัง!
ผมได้ยินเสียงปิดประตูห้องทำงานของมาร์คหรือมาร์คจะกลับมาแล้ว ผมลงออกจากเตียงก่อนจะเดินไปที่ห้องนอนของมาร์ค
แอ็ด..ด
ผมเปิดประตูให้เบาที่สุด! น่านไง!มาร์คจริงๆด้วยจอนนี้กำลังเอาหน้าฟุบโต๊ะอยู่ผมเดินออกไปข้างหลังมาร์ค
"แฮ่!!!!"ผมแฮ่ใส่มาร์คไป
"เฮ้ย!!เล่นเชี้ยไรว่ะเนี่ย!!! "มาร์คตะวาดใส่ผมอ่ะผมทำไรผิดอ่ะ
"เป็นไรว่ะ? ทำไมต้องขึ้นเสียงด้วยโมโหห่าไรอีกแค่แกล้งเเค่นี้ถึงกับต้องด่าเลยหรอว่ะ!!!!"ผมตะคอกใส่มาร์ค..
"เครียดเรื่องงานอยู่ออกไปได้ไหมอย่าพึ่งมากวน.."มาร์คพูดด้วยเสียงเเผ่วลงเอาตามจริงผมก็สงสารนะช่วงนี้งานมาร์คคงเยอะจริงๆ
"บอกได้นะ..มาร์ค..แบมเป็นห่วงมาร์คนะไม่อยากให้มาร์คเครียดบ่อยๆ.."ร่างเล็กพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนจะลูบหลังคนตัวโตเบาๆด้วยความเป็นห่วง
"อื้ม.."
คนตัวโตดึงคนตัวเล็กไปนั่งบนตักก่อนจะเอามือโอบเอวเล็กนั่นเเล้วเอาคางเกยไหล่ด้วยความอ้อน
"มาร์คเครียดมากๆ มีคนโกงเงินในบริษัท2ล้าน..มาร์คยังหาคนทำผิดไม่ได้เลย.."มาร์คพูดไปก็หลับตาไปด้วยเเบมเเบมที่ฟังมาร์คพูดก็ต้องตกใจมีคนโกงเงินบริษัทด้วยหรอเนี่ย
"มาร์คใจเย็นๆนะ ค่อยๆหาคนทำผิด..แบมเชื่อว่ามาร์คต้องหาได้ แบมจะอยู่เคียงข้างมาร์คนะ...."ร่างบางพูดพร้อมจับร่างสูงให้ยืนขึ้นก่อนจะประคองหน้าหล่อเหลาของร่างสูง
"ไม่เอาไม่เครียดนะ.."
ร่างบางเขย่งขา ปากบางจูบลงที่หน้าฝากคนจัวสูงอย่างอ่อนโยนคนตัวสูงเมื่อหน้าฝสกถูกสัมผัสก่อนค่อยๆกลับตาผ่อนคลายแบมแบมเป็นคนหนึ่งที่เข้าใจมาร์คได้อย่างดีเเบมเเบมเค้าพยายามทำทุกอย่างทำให้ผมหายเครียดเวลาผมเครียดแบมแบมจะเปลี่ยนเป็นคนละคนเลยล่ะครับ
"ขอบคุณนะ.."มาร์คพูดเสียงเเผ่วแบมเปรียบเสมือนกับน้ำที่คอยดับไฟในตัวมาร์ค
คนตัวโตอุ้มคนตัวเล็กให้นั่งห้อยขาลงบนโต๊ะทำงานของตัวเอง ก่อนจะค่อยๆโน้มหน้าเข้าหาคนตัวเล็ก จนปลายจมูกชนกัน คนตัวเล็กหลับตาปี๋ แก้มคนตัวเล็กก็ขึ้นสีเเดงระเรื่อไปด้วย คนตัวโตใช้มือหยาบแระคองหน้าคนตัวเล็ก ปากหนาทาบลงที่ฝีปากบางอย่างเเผ่วเบาก่อนจะบดขยี้จนร้องแรงขึ้นเรื่อยๆ
"อื้ออ.."ร่างเล็กครงรับในลำคอ
ลิ้นร้อนเกี่ยวพันอย่างไม่มีใครยอมใคร จนร่างเล็กที่รู้สึกเหมือนกำลังจะขาดอากาศจึงน้องท้วงออกมา
"อื้ออ!!"ร่างสูงผละจูบออก ก่อนจะคลี่ยิ้มให้ร่างบางแล้วก้มลงไปฟัดซอกคอขาวนั้นขบเม้มหลายๆครั้งจนเกิดเป็นรอยแดง คนตัวเล็กได้แต่กัดปกาซีดส์ด้วยความเจ็บ
"ม..มาร์ค อื้อ เจ็บ.."คนตัวเล็กครางออกมาไม่เป็นภาษาคนตัวสูงผละจูบออกจากซอกคอ
"ไปต่อกันที่ห้องดีกว่า.."คนตัวสูงพูดแล้วอุ้มร่างบางในท่าเจ้าสาวแล้วเปิดประตูก้าวเท้าออกตากห้องทำงานของตัวเองแล้วเดินไปที่ห้องนอน
ประตูห้องเปิดออกก่อนจะปิดลงคนตังสูงพาคนตัวเล็กไปที่เตียงนอนคิงไซตฺขนาดใหญ่ก่อนจะวางลงอย่างเบามือ
"แบมทนได้ใช่มั้ย??"มาร์คเอ่ยถามคนตัวเล็กที่นอนราบอยู่บนเตียง
"เพื่อมาร์คทนได้อยู่แล้ว.."
ไม่พูดพร่ำทำเพลงร่างสูงถอดกางเกงขายาวสีดำของตัวเองออกอย่างรวดเร็วเหลือแต่กางเกงอันเดอร์แวนั่น ร่างสูงกระโจนเข้ามาหาร่างบางแล้วปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวร่างบางจนหมด ก่อนจะก้มขมเม้มนอดดอกสีชมพูนั่น
"อ..อื้ออ.."แบมแบมครางเสียงหวาน คนตัวเล็กกำผ้าปูที่นอนแน่นจนยับยู่ยี่ไปหมด มือปบาหมึกของร่างสูงยังไล่จับลูบไล้ไปทั่วจนคนตัวเล็กคนลุกซู่
คนตัวสูงไล่จูบพรมตามหน้าท้องแบนราบขาวนั่นจนมาถึงขอบกางเกงในอีนเดอร์แวร์ของร่างบาง ร่างสูงเงยหน้าไปมองร่างเล็กที่นอนหลับตาปี๋ คนตัวสูงถอดกางเกงอันเดอร์แวร์ตัวจิ๋วของร่างบาง
มือใหญ่ของร่างสูงจับแกนกายอันเล็กก่อนจะลูดขึ้นลูดลง ตนตัวเล็กเมื่อรับรู้สัมผัสถึงกับกระตุกเล็กน้อย
"อื้ออ.."ร่างสูงใช้ปากครอบเเกนกายของร่างบาง อย่างสนุกคนตัวเล็กส่ายหัวเม้มปากไปมาด้วยความเสียว
"ฮึก..อ๊าอ่า.."ร่างเล็กปล่อยน้ำขุ่นสีขาวออกมา
มา
"คราวนี้เเบมต้องทำให้มาร์คแล้วนะ.."คนตัวเล็กพยักหน้าเเล้วมองอันเดอร์เเวร์ของร่างสูงที่มันนูนออกมาอย่างน่ากลัว
คนตัวเล็กเึงกางเกงในอันเดอร์เวร์สีเทาของร่างสูงออกมาเผยมห้เห็นแกนกายที่มันขยายใหญ่เรื่อยๆ
"อึก.."คนตัวเล็กใช่ปากเล็กครอบแกนกายของร่างสูงก่อนจะดูดเลียคล้ายๆว่ามันเป็นไอติมอย่างไงอย่างงั้น
"อื้มม.."ร่างสูงครางเสียงต่ำมือหนาลูบหลังร่างบางไปเรื่อยๆ
"อ่า~~"ร่างสูงกระตุกเล็กน้อยก่อนจะปล่อยน้ำขาวขุ่นเลอะปากร่างบาง
"สกปรกอ่ะ.."ร่างบางว่าพลางยู่ปากเล็กน้อยร่างสูงหยิกแก้มร่างบางก่อนจะจับร่างบางให้นอนราบลงบนเตียง คนตัวสูงจับขาร่างบางให้แยกออกเป็นตัววี ก่อนจะใช้นิ้วเรียวยาวสอดเข้าไปช่องหลังของร่างบาง
"ฮึก..อ่ะ..เจ็บอ่ะ.."ร่างบางง่าพลางน้ำตาคลอไปด้วย ร่างสูงไล่นิ้วสอดไปเรื่อยๆจากหนึ่งนิ้วกลายเป็นสองนิ้วจากสองนิ้วกลายเป็นสามนิ้ว
ร่างบางสบัดหน้าไปมา พอร่างสูงพอใจแล้วจึงชักนิ้วออก
"คราวนี้ของจริงแล้วนะ.."
"มาร์คแบมกลัวเจ็บจริงๆนะ.."ร่างบางพูดเสรยงหงอย
"เเบมจะขึ้นมาทำเองไหมล่ะ?.."ร่างบางส่ายหัวร่างสูงขำคิกคักในลำคอก่อนจะจับแกนกายสอดเข้าไปในช่องทางด้านหลังของร่างบาง
"อ๊าา..ฮึก ไม่เอาแล้ว ฮื่อเจ็บ!!"ร่างบางว่าพลางหลับตาปี๋มือเล็กจิกลงไปบนไหล่ของร่างสูงเพื่อระบายความเจ็บ
"ผ่อนคลายๆ.."ร่างสูงว่าพลางเเช่เเกนกายไง้อย่างนั้นพอช่องทางของร่างบางเริ่มชินร่างสูงจึงสอดแกนกายของตัวเองเข้าไปจนสุดหลับ ปากหนาเม้มเป็นรูปขีดแนวยาวเพราะมันเเน่นกว่าที่คิด
"ฮึก..มาร์ค..พอก่อนได้ไหมฮื่อแบมเจ็บ.."ถึงเเม้จะเคยโดนมาแล้วเเต่ทันก็ไม่ชินอยู่ดี
ร่างสูงส่ายหัวเบาๆเพราะมันดำเนินมาไกลมากแล้วจะหยุดตอนนี้คงไม่ทันเเล้ว มาร์คก้มหน้าลงมาจูบปากบางของร่างบางแล้วค่อยๆขยับช่วงล่างเข้าออกอย่างเบาๆก่อนจะค่อยเร็วขึ้นเรื่อยๆ
"อ..อื้ออ.."ร่างบางครางเสียงหวานออกมา ร่างสูงปล่อยให้ปากร่างบางเป็นอิสระ ร่างบางไม่รอช้ากัดไปที่ไหล่กว้างของร่างสูงเพื่อนะบายความเจ็บ
"อ..อ่า.."ร่างสูงครางเสียงต่ำก่อนจะขยับช่วงล่างเร็วถี่ๆ
"อ..อื้อ..ม..มาร์ค.."ร่างบางครางออกมาเสียงสั่นก่อนจะกระตุกสองสามทีพร้อมกับร่างสูงร่างสูงปล่อยน้ำสีขาวขุ่นในช่องทางหลังของร่างบางจนไหลเยิ้มออกมา ร่างสูงเม้มปากแน่นก่อนจะชักแกนกายออกมา
สำหรับมาร์คต้วนเเล้วยกเดียวคงไม่พอ ไใ่เช้่ไม่หยุด..มาร์คต้วนได้กล่าวไว้
อ่านเสร็จอย่าลืมไปเม้นในเด็กดรด้วยนะฮื่อออแต่งไม่ดีต้องกราบขออภัยอย่างเเรง
